Atleten mogen weer niet bloggen

In een interessant artikel van de IHT las ik dat in navolging van het IOC nu ook de Panamerikaanse Spelen zijn atleten verbiedt te bloggen en vloggen. Het IOC zelf heeft nog steeds geen beleid geformuleerd voor athlete blogging in Beijing 2008, maar was in het verleden zeer streng. Deze lijn wordt nu door getrokken bij kleinere, maar nog steeds zeer grote, sportevenementen. De gedachte hierachter is immer het beschermen van de (vaak duurverkochte) rechten. De sportorganisaties proberen de regie te voeren over de hele keten van content waardecreatie.

Deze trend vindt overigens niet alleen in de sport plaats, overal worden gevechten geleverd over het eigendom van rechten. Denk alleen maar aan de rechtszaak van Viacom tegen YouTube.

De achterliggende gedachte is dat op deze gesloten manier het meest waarde (lees: dollars) gegenereerd kan worden voor de eigenaars van de rechten. De basistechnieken: goed compartimenteren en vervolgens enorme muren optrekken rondom de compartimenten. De waarde voor de sportorganisatie wordt vervolgens op twee manieren verdiend: via de sponsors, die veel exposure krijgen en via de media-exploitanten, die veel kijkers kopen (en dus advertentie-inkomsten). De content owner zet twee, soms wel drie stappen naar voren in de content value chain: van alleen owner, naar management van productie, packaging en distributie.

Alleen het probleem is dat de wereld niet meer lineair is. It’s a networked world we live in. Dus is er geen keten meer, maar een netwerk van waardecreatie. Daarin vallen de grenzen tussen consument en producent min of meer weg. In dit geval: de sporter schrijft zijn blog of vlogt over een evenement en produceert zo ook content. Door dit te verbieden ontstaat de de schizofrene situatie dat een atleet zich zelf niet zou mogen filmen of beschrijven. Nog afgezien hoe dit op termijn financieel zal uitpakken voor de sportorganisatoren en nog afgezien van de handhaving van dit soort absurde regels, is de vraag hoe het zit met de ethiek. IOC is de hoeder van al het goede en eerlijke in deze wereld en haar volgers zouden dat ook na moeten streven. Vrijheid van meningsuiting en het ruimte geven aan de ontwikkeling van atleten staan daarin onder meer centraal. De volgers van het IOC past nog meer bescheidenheid.

Ik voorzie grote problemen voor de handhaving, zeker tijdens grote evenementen. Wie houdt een atleet die al klaar is met zijn toernooi tegen als hij via sms Twitter bijhoudt? Of via MMS Flickr? Of via UMTS een videolog? Wat volgt? Schorsing?

De oplossing is net zo simpel als het probleem. Creëer een platform waarop elke atleet mag bloggen en mag linken naar zijn eigen blog. Zoek een grote sponsor (telco, hardware of web) die belang heeft bij de trend van blogging. Zo is Samsung sponsor van de Panamerikaanse Spelen. Vervolgens zet je een wedstrijd op voor het beste athletes blog. Kijk vervolgens in Technorati wat het geheel heeft opgeleverd aan exposure. Discussie gesloten.