Muziekindustrie nieuw leven ingeblazen door mobiel?
E-marketer liet vorige week al zien dat de mobiele markt en licensing weer wat leven blaast in de muziekindustrie.
Consumenten zijn bereid om te betalen voor het gebruiken van een dienst als DoCoMo, waarbij men voor $2.60 (€1,94) per maand toegang heeft tot 1,5 miljoen tracks. Met de verwachte groei van het aantal mobiele internetters zou dit wel eens kunnen betekenen dat de komende jaren toch weer florisanter worden voor de muziekindustrie. Waarschijnlijk zag ook investeringsmaatschappij Terra Firma dit in, toen ze een bod uitbrachten op EMI Group.
Dit alles betekent echter wel dat platenmaatschappijen aan hun verdienmodel moeten gaan werken, want momenteel verdienen de platenmaatschappijen juist hun brood aan de verkoop van de muziek als cd of als computerbestand. In tegenstelling tot de artiesten (zij hebben het auteursrecht in handen) die via de publishing wel inkomsten halen uit diensten als DoCoMo.
Maurice Brand is oprichter en community manager bij BOOMR.nl, een muziek platform gericht op lokale artiesten.
Mooie ontwikkeling als je het mij vraagt!
Nog een aanvulling: volgens mij raak je je profiel bij last.fm niet kwijt, maar is het niet langer toegankelijk als je ervoor kiest je abonnement niet te verlengen. Perfecte customer lock-in, als je het mij vraagt.
muziek downloads is wel heel ouderwets en naar mijn mening niet erg lang meer rendabel.
De juiste spelling is: muziekindustrie (één woord, want het is een samenstelling).
Dankjewel Juf! Heb het aangepast.
Leuk interview Corwin!
Ik merk aan mezelf dat ik toch een stuk meer sympathie krijg jegens de artiest als ik lees wat hij allemaal doet voor zn fans, iemand waar ik graag mijn geld aan besteden wil! Dat tegenover de labels die elke artiest als een melkkoe behandelen.. ze zijn alles zelf schuld!
Het is wel logisch. Een artiest heeft nu eenmaal andere belangen dan een platenmaatschappij. En de verregaande vercommercialisering die ook in de platenindustrie zijn intrede heeft gedaan, lijkt steeds verder haaks te staan op de belangen van de artiest.
De consument heeft alleen interesse in de artiest en zijn muziek. De consument heeft geen interesse in de belangen van de platenindustrie. Gaat een platenlabel stuk, dan is er vast wel een ander label dat de artiest onder zijn hoede zal nemen. Dat een platenmaatschappij een bedrijf is en niet is opgericht om de artiest in stand te houden, maar om zichzelf in stand te houden en te groeien, wordt doorgaans als niet relevant beschouwd.
Door de komst van internet heeft de artiest een grotere mate van zelfstandigheid gekregen. Waar het in het verleden nog wat gerommel in de marge was en de betekenis van internet nog wat werd onderschat, gaat door websites als MySpace de wet van de grote getallen weer gelden. Hoe de toekomst eruit gaat zien is nog niet duidelijk, maar duidelijk is wel dat de muziekindustrie haar toegevoegde waarde voor de artiest duidelijker zal moeten maken. Doet zij dit niet, dan trekt ze uiteindelijk aan het kortste eind. Er is geen sprake van een kip-ei situatie, want de artiest wordt in toenemende mate zelfstandiger.
Afijn, mijn visie vanaf de zijlijn…
C.
Eens! Mooie ontwikkeling, nietwaar? 🙂
Ik denk dat de waarheid in het midden ligt. Volgens kan een platenmaatschappij wel degelijk toegevoegde waarde bieden, maar misschien niet meer tegen de prijs zoals ze die uit het verleden gewenst zijn.
Neem bijvoorbeeld de 12 tracks op een album. Het is echt niet altijd zo dat het materiaal dat een artiest aflevert, zo op een CD geperst kan worden. Het is meer dan eens een diarree aan halfproducten, waar de commerciele man bij de maatschappij de best verkoopbare tracks uitvist. Vervolgens worden die tracks wat bijgeslepen, zodat de consument ze ook begrijpt. De ideale samenstelling van de 12 mooiste tracks is vaak een goede samenwerking tussen de artiest en de verkoper van de platenmaatschappij.
Er zullen ook artiesten bestaan die zelf ook rete-commercieel zijn en geen maatschappij nodig hebben om hun centjes binnen te halen. Maar ik denk dat het gros wel wat hulp kan gebruiken. En dat zou de rol van de platenmaatschappij moeten zijn: de intermediar tussen artiest en fan. Maar in plaats daarvan gaan maatschappijen en beheerders van de royalties, steeds harder te keer om hun plekje te behouden. Nogmaals: met de enorme belangen die ermee gemoeid zijn, is dit helemaal verklaarbaar. Maar ondertussen hebben de consument, inmiddels ook de onafhankelijke radiostations en straks ook de artiest, het nakijken.
De toekomst zal het leren!
Denk je niet dat we niet meer zo moeten denken in commercieële/underground muziek?
Ik denk gewoon dat artiesten in het Muziek 2.0-tijdperk lekker muziek maken zoals zij dat willen en zonder enig consult hun muziek via internet op de markt brengen binnen een paar weken, waar dat vroeger nog meerdere maanden duurde.
Artiest denkt in die gedachte dan: Wie de muziek mooi vind wordt fan, wie niet die hoepelt maar op. Wij maken muziek zoals we zijn: Authenticiteit. Dat is iets wat in een gemaakte wereld van Hollywood & Platenlabels voor weinigen mogelijk is geweest. In die zin ben ik wel idealistisch dat internet de authenticiteit beloont en dat gemaakte bands er niet meer voet aan wal krijgen.
Wat vind jij daarvan Corwin?
Volgens mij ligt de waarheid in het midden en zouden platenmaatschappij en artiest samen moeten zoeken naar een model waar zowel zijzelf als de consument baat bij hebben.
De drang om muziek te maken, komt volgens mij niet alleen vanuit jezelf, maar wordt ook ingegeven door juist de grote artiesten. Zij hadden een droom en hebben, mede dankzij hun platenmaatschappij, die droom bereikt: grote groepen fans over de hele wereld, financiele onafhankelijkheid. Laten we wel wezen; Trent Reznor uit het artikel heeft makkelijk praten. Zijn maatschappij heeft er mede voor gezorgd dat hij nu stap kan maken naar autonomiteit. Zonder zijn maatschappij had Trent wellicht niet eens meer geleefd, maar was hij vast aan een van zijn verslavingen overleden.
Bands die via MySpace groot geworden zijn (Tokyo Hotel etc.) gaan op een gegeven moment maar wat graag in zee met een platenmaatschappij, want die zorgen naast promotie ook dat ze geld verdienen als ze een keer niet op een podium staan.
Wellicht is het maken van muziek het grootste goed, maar iedereen wil uiteindelijk gewoon dat de rekeningen betaald worden. Als je als artiest kunt stoppen met je 9-5 baan en mede dankzij de hulp van je platenmaatschappij, je volledig op je muziek kunt richten, dan heb je echt artistieke vrijheid.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!