Albert Heijn schiet mis met slappe slogan
Het kan je bijna niet zijn ontgaan: Albert Heijn heeft een nieuwe campagne, waarin de nieuwe supermarktmanager (zeg maar: de opvolger van meneer Van Dalen) wordt geïntroduceerd. Met een nieuwe pay-off: ‘Dat is het lekkere van Albert Heijn’. De eerste commercial deed mijn wenkbrauwen maar liefst drie keer fronsen: één keer over de (ogenschijnlijk) gekozen positionering, één keer over het zinnetje en één keer over het reclameconcept.
1. De positionering: terug bij af?
Voordat Lidl en Jumbo het leven van de grootgrutter uit Zaandam zuur begonnen te maken, was het supermarktlandschap redelijk overzichtelijk: Albert Heijn was de ‘King of Food’. Dit betekende dat het bedrijf de mentale marktleider was met het grootste marktaandeel, het beste assortiment (A-merken én huismerken) en bovendien onmiskenbaar de trend zette met innovaties, hoewel dat in eerste instantie vooral neerkwam op het introduceren van exotische ingrediënten. Zo heeft AH heel Nederland aan de broccoli en de groene asperges gekregen.
Wat ik zo knap aan Appie vond en vind is dat hij je altijd weet te verleiden om meer te kopen dan er op je lijstje staat. Dat lukt bij mij verder alleen de Lidl in de aanloop naar de feestdagen of met de ‘landen-acties’.
Van spagaat naar reclame-icoon
Onder druk van het succes van Lidl en Jumbo werd later de positionering aangepast met de pay-of ‘Het alledaagse betaalbaar, het bijzondere bereikbaar.’ Daarin werd een soort spagaat gemaakt om te laten zien dat AH toch echt niet zo duur was als iedereen dacht. Dit werd krachtig bijgezet met acties als de ‘Hamsterweken’, ‘Route 99’ en de Bonus-aanbiedingen.
Bovendien ging AH innoveren met de bezorgservice, de zelfscanners en AH to Go’s, waardoor ook de millennials met hun veranderende eet-, kook- en kooppatronen (vijf keer per week boodschappen doen in plaats van één keer) AH wisten te vinden.
“AH won aan sympathie met de aaibare en ietwat klunzige meneer Van Dalen”
Ook won AH weer aan sympathie met de aaibare en ietwat klunzige, iconische meneer Van Dalen die als supermarktmanager in de campagnes de acties van AH op onnavolgbare wijze aanprees. Dit leverde reclame-juweeltjes op, zoals ‘Everybody Appie?’
Aan de andere kant werd de multinational onaangenaam verrast door het succes van HelloFresh en de Foodmarkten van Jumbo, maar goed: je kunt niet op alle fronten vooroplopen.
Nieuwe belofte
Nu is er dan de nieuwe positionering die wordt verwoord met dat zwakke zinnetje: ‘Dat is het lekkere van Albert Heijn’. Ik ga zometeen in op de slogan zelf, maar laten we eerst even stilstaan bij de onderliggende positionering, die volgens Johan van der Zanden, directeur Marketing & Communicatie bij Albert Heijn gebaseerd is op het inzicht dat iedereen het ‘lekker druk’ heeft vandaag de dag. Afgezien van de vraag of mensen die drukte ook als ‘lekker’ (toename stress en burn-outs) ervaren, laat hij in Adformatie optekenen dat “de supermarkt wil laten zien hoe het het dagelijks leven gemakkelijker, betaalbaarder, gezonder en lekkerder maakt voor haar klanten”. Is dat de positionering? Blijkbaar, want veel meer wordt er niet over gezegd.
Niet kiezen is verliezen
Wat is het probleem? Bij positioneren geldt meer dan ooit het adagium dat mij is ingeprent door mijn leermeester Alfred Levi, momenteel SVP Global Marketing & Media Sales bij Ahold Delhaize (!): “Niet kiezen is verliezen.” En dat is nou precies wat AH hier heeft verzuimd: in feite zeggen ze: “We zijn het allemaal.” Dat is geen positionering, maar dat zijn de hygiëne factoren voor elke supermarkt. Zonder gemakkelijk, betaalbaar, gezond en lekker verlies je als supermarkt simpelweg je ‘license-to-operate’. Door achter elk van die factoren ‘(d)er’ te plakken, verandert die niet opeens in een onverslaanbare ‘license-to-win’.
License-to-Win
Dat terwijl die license-to-win er wel degelijk is: AH is en blijft de ’King of Food’; de trendsetter, de voorloper, de innovator. Net zoals Volvo altijd veilig blijft. En Dove ‘real beauty’. “Ja maar”, hoor ik je denken, “misschien zitten supermarktklanten helemaal niet te wachten op een trendsettende supermarkt en willen ze gewoon een gemakkelijke supermarkt, die altijd in de buurt is en waar je snel en niet te duur alle dagelijkse boodschappen kan halen (of bestellen), dus ook met een gezond en lekker assortiment en zo.”
Klopt waarschijnlijk, want dit is ook het inzicht dat Albert Heijn aanvoert, maar met het claimen van dat inzicht onderscheidt het merk zich nog niet. Het echte onderscheid zit ‘m naar mijn gevoel veel meer in het feit dat Appie, ondanks een paar missers in het verleden, datgene wat de moderne klant verwacht, zonder dat die klant dat per se zelf al door heeft, weet om te zetten in slimme innovaties. Dus niet wat de klant zegt dat hij graag wil, maar snappen waar de klant blij(er) van wordt.
“Door te claimen dat Albert Heijn een gemakkelijke supermarkt is, onderscheidt het merk zich nog niet”
Een voorbeeld: Ik woon sinds ruim een half jaar in een sterk vergrijzend dorpje met zo’n 7.200 inwoners. Toen ik hier een half jaar geleden kwam wonen, verbaasde ik me er in eerste instantie over dat er in de plaatselijk Albert Heijn geen zelfscanners waren, totdat ik erachter kwam dat ‘Appie’ hier een belangrijke sociale functie heeft: hier ontmoeten mensen elkaar en iedereen kent de medewerkers, dus de rij voor de kassa biedt een uitgelezen moment voor een praatje. Nu biedt onze dorpse supermarkt sinds een maand (eindelijk) ook de scanmogelijkheid met je smartphone en verdomd: ze worden intensief gebruikt. Dus ook hier wordt een behoefte vervuld.
Product leadership
Wat ik maar wil zeggen is dat Albert Heijn heel goed doorheeft hoe ze het leven van klanten ‘aangenamer’ kan maken, iets wat we eigenlijk heel ‘vanzelfsprekend’ vinden van onze Zaanse kruidenier. Nu ben ik geen copywriter, dus verwacht van mij geen ronkend zinnetje, maar als basispositionering zou ik vertrekken bij het thema ‘King-of-Food’ (in het verlengde van de ‘product leadership’-strategie) en vervolgens zoeken naar de beste passende ’consumer’ of ‘emotional benefit’. Dus: wat brengt AH mij qua oplossing of gevoel?
Indachtig een mooi zinnetje als Becels ‘Goed voor je hart’ zou ik de creatieven laten rondstruinen in domeinen als ‘verrijkt je leven’, ‘aangenamer’ (dat kan Lidl bijvoorbeeld echt niet waarmaken), ‘gemak’, misschien ’vanzelfsprekend’, ‘plezierig’ of toch gewoon ‘geluk’? Als het hoe dan ook maar een scherpere keuze weerspiegelt dan de huidige non-keuze.
2. Dat zinnetje
In de must-read voor vakgenoten ‘Hoe verzinnen ze het’ van reclamemaker Jaap Toorenaar (Maven Publishing, 2019) geeft deze topcreatief een paar heel bruikbare tips voor een goede slogan of pay-off. Een onsterfelijke regel, en voor minder dan dat zou ik als AH niet gaan, kent volgens Torenaar zes vuistregels, waarvan ik er twee hier graag uitlicht:
Ten eerste: ‘gebruik ongebruikelijke woorden’
Toorenaar onderstreept het effect van ongebruikelijke woorden, zoals in ‘Je bent een rund als je met vuurwerk stunt’ of ‘Even Apeldoorn bellen’. Ik kan in het zinnetje ‘Dat is het lekkere van Albert Heijn’ (dat ook nog eens hemeltergend irritant wordt gezongen) geen ongebruikelijke woorden ontdekken. Wat zeggen ze hier nou helemaal mee? Het zinnetje heeft (te) weinig zeggingskracht en (te) weinig kleefkracht.
‘Lekker’
Wat maakt Albert Heijn dan wel zo ‘lekker’? Volgens Van der Zanden verbindt deze regel alles met elkaar: dat het eten lekker is, dat je bij Albert Heijn de meeste keuze hebt, dat er artikelen in de bonus zijn, dat het assortiment hoog is en dat je er kunt zelfscannen.
Nou lekker hoor. Zeg dan gewoon: “Albert Heijn, lekker.” Dat heeft tenminste ballen. Want Allerhande = lekker. Veel keuze is lekker (of reuze?). Zelfscannen is lekker (voor scan-fetisjisten). En zet dat dan vet aan in je concept en de toon van het zinnetje.
“Nieuwe slogan van AH heeft te weinig zeggingskracht en kleefkracht”
“Hé Adriaan, nu lijkt het alsof je het woord ‘lekker’ wel goed vindt.” Nee, ik probeer me even in te leven in de copywriter. Lekker is zo’n woord dat je overal aan kan plakken. Een ‘rijk’ woord, dus dan moet het wel goed zitten met dat zinnetje. Kom op zeg, dat kan echt beter! Denk bijvoorbeeld eens aan: ‘Melk, de witte motor’, ‘Geen fratsen, dat scheelt’ en uit AH’s eigen stal (let op de apostrof s): ’s Lands grootste kruidenier gaat op de kleintjes letten’ (met dank aan ‘Hoe verzinnen ze het?’).
En ten tweede: ‘Gebruik desnoods nieuwe woorden’
Jaap Toorenaar refereert hier aan iconische begrippen als het ‘Zwitserlevengevoel’ en ‘Mona, de zuivelste verwenner’. Zou het niet veel leuker zijn als Albert Heijn, dat ons al zo innam met ‘Everybody Appie’ die belofte, want dat is het, weer liet terugkomen. Albert Heijn brengt ons ‘appieness’. Hoe mooi is dat? Heb je gelijk een über-positionering te pakken: Albert Heijn brengt ons (net als Coca-Cola) een beetje geluk. Dáár word ik blij van! En het klopt nog ook.
3. Kracht van supermarktmanager is ook de zwakte
Dat Albert Heijn na vier jaar weer heeft gekozen voor het herintroduceren van het concept met de supermarktmanager lijkt een goed idee: sinds het afscheid van meneer Van Dalen (onnavolgbaar vertolkt door Harry Piekema) was Appie aan het zwalken en onderscheidde het merk zich met zijn reclame niet van de andere supers.
Reclame-armoede
Je zag vergelijkbare reclame-armoede bij Amstel Bier na de fameuze campagne met de drie vrienden (‘Voor elkaar’) in de jaren negentig, bij de Rabobank na de succesvolle Jochem de Bruin-campagne, die naar mijn bescheiden mening daarna nooit meer door Rabo werd geëvenaard, en bij Mora dat de oude Cora maar weer van stal haalde toen haar opvolgster niet aansloeg.
“Kan supermarktmanager Ilse haar voorganger überhaupt wel vervangen?”
Daar zit ‘m overigens precies het risico van het terughalen van het oude concept met een nieuw gezicht; dus van het inruilen van meneer Van Dalen door Ilse: waar de oude en ouder wordende Cora van Mora zich niet liet vervangen door een jongere versie, waardoor de oudere noodgedwongen moest terugkeren, was Jochem de Bruin bij Rabo ook onvervangbaar en zou het zo maar kunnen zijn dat Ilse meneer van Dalen ook niet kan vervangen. Blijkbaar is de unieke combinatie van concept en vertolker niet zo makkelijk te kopiëren.
Onhandig
Wat ik bovendien niet echt geslaagd vind, is dat de manager als iemand wordt neergezet die eigenlijk niet echt zo handig is als ze zelf denkt. Bovendien gaat ze zuchtend door het leven, ook niet echt lekker. En ze lijkt haar man ook al niet lekker aan te kunnen sturen, dus hoe zit dat dan met de medewerkers? Ik besef dat ik nu misschien lekker spijkers op laag water aan het zoeken ben, zoals ongetwijfeld intern bij Albert Heijn ook door sommige supermarktmanagers is of wordt gedaan, maar toch…
Verder is het filmpje veel te lang (anderhalve minuut) en bevat het veel te veel (nutteloze) informatie (“Ik heb ook een auto”). De poging om ons zo met haar te kunnen laten identificeren ligt er echt te dik bovenop. Bovendien: moet je dat willen? Ik wil vooral de supermarktmanager zien, niet iemand die op mij of mijn partner lijkt.
Cameo Harry Piekema
Natuurlijk is de cameo van Harry Piekema zeer vermakelijk en voor de bedenkers van de commercials ongetwijfeld een onweerstaanbaar leuk ideetje, maar hij haalt mij wel uit het verhaal: net als ik een beetje aan Ilse begin te wennen doordat ze eindelijk in haar – voor ons althans – ‘natuurlijke’ setting, de supermarkt wordt geplaatst, komt die oude manager weer in beeld; verwarrend vind ik dat. Ik hoop dat de verhaaltjes straks, als we Ilse gewoon in de supermarkt aantreffen, wat ‘lekkerder’ lopen.
De onderliggende vraag is hier natuurlijk: wat was er eerst? Het idee om het oude concept terug te halen of de nieuwe ‘positionering’ met die slappe slogan.
Ik breng merken een nieuwe belofte. Dat is mijn missie. Gedurende mijn loopbaan heb ik me hierin gespecialiseerd bij KPN, Reaal en Rabobank en later vanuit mijn consultancy bij tal van andere organisaties. Het succes van de door mij geleide Rabobank-campagne met Jochem de Bruin, waarin de bank haar nieuwe belofte introduceerde ("Het is tijd voor een bank die het anders doet") was hiervoor mijn springplank. Tot op de dag van vandaag heb ik meer dan 100 merken in uiteenlopende sectoren mogen helpen met het Verleiden, Verbeelden en Versterken van hun Belofte. Dat is elke keer weer een prachtige ontdekkingsreis, waarin fascinatie en verwondering hand in hand gaan. Naast mijn rol als adviseur geef ik regelmatig gastcolleges (o.a. bij NIMA & TIAS) en schrijf ik boeken over hoe je jouw belofte ontdekt en laat vliegen.
Aan bovenstaande: bedenk samen met Appie nou eens iets over eerlijk voedsel! Appie is echt toe aan innovatie betreffende producten op een geloofwaardige en meer eerlijke manier te laten!produceren. Echt waar, mensen willen minder plastic, minder afdruk en de Appie en jij kunnen ons helpen
Bovenstaande moeten we weer overgehaald worden, ingaan op de verborgen boodschap en maar kopen kopen
Veel te lange reclame. Gewoon kort maar krachtig. Vind de reclame van Jumbo ook nix. Slappe luie kerel. Nu AH met zo’n slappe tante. Je wilt toch iets krachtig en pakkend’s zien. Maar AH blijft toch mijn favoriete winkel! Om de sfeer in de winkel en de prijs!
Ik ga voor Appie!
Dit soort blogs bevestigen de nummer 1 positie van een merk. De impact van dit soort slogans (en voorgaande) is gering en echt niet in negatieve zin. Populariteitsgroei werkt veel banaler dan dat en ‘marketingspecialisten’ nemen zichzelf veel te serieus door dit soort branding te over-analyseren. Meneer van Dale werd populair omdat het oprecht grappig was, niks meer niks minder. En humor gaat de bedrijfskantines in en daar worden mensen door geprikkeld. Niet snel daarna ging iedereen naar de AH.
Het draait om humor, kwaliteit en een toegankelijke prijs. Niet om een slogan.
Wat mij stoort aan deze commercial is dat AH deze vrouw afbeeldt als een tradionele onhandige muts, die geen prioriteiten stelt en dus alles half doet en overbelast raakt, met een sukkel van een vent die alleen pizza’s in de over kan gooien en de rotzooi thuis niet opruimt. Waarom zou ons dat in vredesnaam verleiden tot meer aankopen?
Ja ik snap niet zo goed waarom de potentiële klanten het hele gezinsleven van een supermarktmanager moeten weten. Dat interesseert mij in ieder geval niets. Maar daar wordt wel de meeste tijd aan besteed van de reclameboodschap (van 1.30 min)
Ik ga daardoor niet meer producten bij AH kopen dan voorheen.
De reclame doet herkenning geven. Herkenning aan een zuchtend ‘druk’ leven, waarin alledaagse tegenslagen zoals de vast geparkeerde auto een typisch irritatie punt is. Het relativerende aspect hierin is dat er als alternatief gefietst en uiteindelijk ‘gelopen’ wordt naar werk.
Uiteindelijk willen we het gewoonweg “lekker” hebben.
Gemakkelijk, gezond, goedkoop, etc
De truck om die herkenning waar menig persoon mee ‘worstelt’ in het dagelijks leven is de essentie van dit spotje. Dat niet iedereen dit herkent is uiteraard waar. Dat is ook niet haalbaar. Vandaar dat de mensen die zich hieraan storen dit even in een berichtje moeten laten weten.
Ik ben die sukkel in huis, maar wel gezond boodschappen doet bij de appie..
Je vergeet nog één ding, namelijk dat met het lekkere van AH ook die vrouw bedoeld kan worden. Dat was in ieder geval het eerste wat bij mij opkwam.
Nou sorry hoor, maar ik vind het een hele leuke reclame.
Nou sorry hoor, maar ik vind het een hele leuke reclame.
De Appie kampt met een dreigend imago probleem, dus ik snap het filmpje wel. Ze zijn veel zakelijker dan Jumbo en verschuilen zich bij listeria achtige crises achter leveranciers, in plaats van te verbinden met klanten. Dus hoewel de nieuwe “onhandige muts” de oude niet kan vervangen en mij totaal niet interesseert, snap ik dat ze het bedrijf persoonlijker willen maken…
Bleef het maar bij dit slap aftreksel. De winkelprestatie lijkt met sprongen terug te lopen (over de datum/ niet op voorraad/ “gaten kaas schappen”. Wel eens waar steekproef grote één, maar voldoende om andere filialen niet te bezoeken.
Tsja Adriaan, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Het beeld van een, tegen een burn-out aanlopende, supermarktmanager zal mij niet vaker naar de AH lokken.
Dat kan ook moeilijk, want ik kom er al iedere dag. En waarom kom ik daar iedere dag? Gewoon omdat ik blij wordt van het aanbod, ze hebben alles (en meer dan) wat ik nodig heb en wordt telkens weer verrast en verleid iets nieuws uit te proberen. En als je iets niet kan vinden, dan is er altijd wel een uiterst vriendelijke en behulpzame medewerker die tot het uiterste gaat om je van dienst te zijn…
Als je oud Rabo-collega kan ik mij ook vinden in je mening over de post-Jochem de Bruin commercials. De sequal is nooit zo goed als het origineel…
Het lijkt of er een andere agenda wordt gehanteerd, namelijk meeliften op de actuele tendens mbt arbeidsparticipatie van vrouwen, vrouwenquota in de bestuurskamer en ingesleten rolpatronen. En in het beeld van de sullige echtgenoot kan ik mij al helemaal niet vinden. Ik kook vaker en uitgebreider dan mijn vrouw en vindt het geschetste beeld eerder rolpatroonbevestigend dan ontkrachtend.
Ze kunnen inderdaad beter het Appiness-gevoel versterken, want dat ontbreek nogal eens als ik per ongeluk een Lidl of Jumbo inloop…
Om pagina’s vol te schrijven over de slechtste commercial van Albert Heijn ooit is een kunst op zich. Er valt niets te analyseren. Huppelende en pratende hamsters zijn leuk voor het hele gezin. De voormalige supermarktmanager gespeeld door een acteur had een knuffelig klantvriendelijk imago.
Nu is die funktie niet alleen saai maar ook met suffe eindaftiteling niet erg aantrekkelijk -zo lijkt het.
Om pagina’s vol te schrijven over de slechtste commercial van Albert Heijn ooit is een kunst op zich. Er valt niets te analyseren. Huppelende en pratende hamsters zijn leuk voor het hele gezin. De voormalige supermarktmanager gespeeld door een acteur had een knuffelig klantvriendelijk imago.
Nu is die funktie niet alleen saai maar ook met suffe eindaftiteling niet erg aantrekkelijk -zo lijkt het.
Om pagina’s vol te schrijven over de slechtste commercial van Albert Heijn ooit is een kunst op zich. Er valt niets te analyseren. Huppelende en pratende hamsters zijn leuk voor het hele gezin. De voormalige supermarktmanager gespeeld door een acteur had een knuffelig klantvriendelijk imago.
Nu is die funktie niet alleen saai maar ook met suffe eindaftiteling niet erg aantrekkelijk -zo lijkt het.
Ik vind het een leuke reclame. En het werkt zie ik aangezien iedereen er wat van vind.
Wat een enorme preek, zonde van je tijd. Heb je geen leven ofzo? Het is gewoon een leuke reclame,zoek er niet zoveel achter.
Leuke reclame, fijne winkel!
Ik ben de laatste dagen geregeld tegen hun commercial ‘aangelopen’
Wat ik positief vind aan de commercial is dat een storytelling concept in zit. Waarom ik de naam van de hamster van het zoontje van de supermarktmanager van Albert Heijn moet weten is mij nog steeds een raadsel. Qua positionering sluit ik me aan bij de auteur. Het lekkere van Albert Heijn zegt niks specifieks over Albert Heijn. Het zou ook ‘ het Lekker van Dr Oetker’ of ‘ Het lekkere van New York Pizza’ kunnen zijn. Het lekkere van Verkade. Het lekkere van Dove.
Suggesties? 😉
AH – What else?
AH- Omdat het goed moet
Altijd fijn bij Albert Hein
Albert, de Supermarkt die je kent
Maakt boodschappen doen speciaal
Vind het juist wel een hele leuke reclame .eindelijk weer eens iets leuks …
Ik zou het (groten)deels met je eens zijn Adriaan, ware het niet dat ik de afgelopen week van 3 verschillende mensen heb gehoord dat ze de reclame zo leuk vonden. Echt. Mensen die ik nooit eerder iets over een commercial heb horen zeggen. Beroepsdeformatie misschien? Uiteindelijk bepaalt de (gemiddelde) massa nou eenmaal of iets aanslaat. En dat is soms moeilijk te voorspellen. Anders zou Trump ook nooit president geworden zijn, toch? ;-). Ik denk dat de Soof kijkers en Linda lezers hier juist van smullen 🙂
Ik zag de opmerking al voorbij komen, maar inderdaad een mooi voorbeeld van beroepsdeformatie. Gewoon een goede reclame die de doelgroep aanspreekt en daar gaat het tenslotte om.
Ik ben het niet eens met alle kritiek. Mij valt de reclame juist op en herkenbaar. Misschien een paar puntjes op de i, maar verder niet te veel aan doen. Menselijke reclame en daardoor valt hij op.
Wat een lang artikel over een reclame, ik ben al snel afgehaakt. Wat kunnen wij Hollanders toch weer lekker klagen… neem het toch niet zo serieus. Get a life! Er zijn belangrijkere zaken om je druk om te maken dan een reclame. Je vind het leuk of niet. AH voor mij altijd op 1
Ik vind het een top reclame. Een beetje een gemiddelde koppel geschetst en ja! het is interessant om ook een privé kant van een manager te leren kennen. Los van het imagoprobleem van AH vind ik top dat er een keertje over een vrouw-manager gaat. En ook haar zwakkere kant wordt belicht. Het is zo ontzettend herkenbaar voor vele vrouwen. En uiteindelijk die vrouwen die zichzelf erin herkennen gaan toch zo vaak boodschappen voor de hele familie halen. En nee, het leven is niet perfect en zo is het mooi neergezet. AH wordt wat meer menselijk en wil gewoon de grootste doelgroep bereiken. Geef Ilse tenminste een kans te bewijzen in plaats van zo keihard afzeiken. Geloof me, alles komt goed. Zij regelt het wel.
Voor die tv spot valt nog wel iets te zeggen. Hij toont wel dat men bij AH begrijpt hoe hun klanten leven en dus wat ze willen. Maar de slogan is wel zo hol als wat.
Ik kom net terug van de kookles groep 8 waar we roti hebben gemaakt met jawel een pakket van de appie en wat zingt het ene na het ander kind jawel de slogan van ha dat is het lekkere van ah. Zit mijn eigen kind thuis op de bank en begint de reclame jawel ze zingt de slogan dus je kunt hier niet spreken van een slechte marketing. Fijn ook weer een supermarkt manager
Hi Daniel, even over jouw ‘suggesties’ voor een andere slogan:
AH – What else? > Die is al van Volkswagen.
AH – Omdat het goed moet > Nooit als merk tegen mensen zeggen dat ze iets moéten
Altijd fijn bij Albert Heijn > Net iets te flauw, maar vooruit
Albert, de supermarkt die je kent > Niet geloofwaardig, past beter bij een lokale buurtsuper
Maakt boodschappen doen speciaal > Hoezo? Staan er daar clowns, pianisten of gratis inpakkers voor je klaar?
Nog meer ideeën?
“En ze lijkt haar man ook al niet lekker aan te kunnen sturen, dus hoe zit dat dan met de medewerkers?”
Wauw. Gewoon wauw. Zoveel mis met deze zin. De reclame is opzichzelf natuurlijk al wat seksistisch, omdat er ook een enorme focus ligt op het gezinsleven van een vrouwelijke manager (en dat doen ze nooit bij mannen). Maar deze zin maakt het gewoon nog erger. En wel met deze twee redenen:
Ten eerste: Dus omdat Ilse haar man niet goed zou kunnen aansturen, is ze ook niet goed op de werkvloer? Zie je ooit iemand bij een man in een topfunctie zich afvragen of hij zijn kinderen wel goed onder controle heeft of goed met zijn partner om kan gaan, want zo niet, dan zal ‘ie ook niet met zijn medewerkers goed om kunnen gaan?
Ten tweede: is je man ‘aansturen’ hetzelfde als je medewerkers ansturen???? Ik denk dat je in een relatie op een heel andere manier met elkaar om gaat, dus deze vergelijking slaat eigenlijk ook gewoon nergens op.
Die reclame zelf kan me voor de rest ook weinig boeien. Waarom zoveel schrijven over gewoon weer een saaie, misschien ietwat irritante, reclame, als je dan niet eens inhaakt op het seksisme (wat toch echt het grootste probleem zou moetem zijn bij deze reclame)
Ik heb medelijden met iedereen die zich professioneel met dit geneuzel bezig houdt.
sukkels
Hallo, mijn naam is mevrouw Claudia Javier, ik kan dit geweldige getuigenis dat in mijn leven plaatsvindt niet verbergen, ik zal van iedereen houden om het te weten.Daarom zal ik altijd mijn getuigenis blijven delen met iedereen over hoe deze grote krachtige spreukmaker genaamd Dr Odiboh, help me mijn man terug te brengen die me sinds zeven maanden geleden verliet voor een ander meisje en help me ook om voor hem zwanger te worden, het was een grootste verrassing voor mij omdat ik nooit geloof dat ik hem terug zal krijgen en ook zwanger zal worden, omdat we waren al meer dan vijf jaar getrouwd, maar we konden later geen baby krijgen mijn man begon me te bedriegen en verliet me voor een ander meisje, het breekt mijn hart ik was in de war en ik wist niet meer wat ik moest doen, elke dag huil ik en huil, ik doe mijn best om hem terug te krijgen, maar ik kon geen contact opnemen met een of andere spell-caster, maar ze konden mijn probleem niet oplossen totdat een vriend van me me voorstelde aan deze geweldige krachtige spell-caster.Ik nam contact met hem op via (odibohsolutionhome @ gmail. com) ik vertelde hem een ll mijn probleem hij zei hij dat we me helpen, maar het was een grote verrassing voor mij mijn man die me verliet sinds zeven maanden geleden kwam terug en zei dat ik hem moest vergeven en dat ik in staat was om zwanger van hem te worden het was net als een droom voor mij, het was gewoon het handwerk van deze krachtige spreukenmaker. ik adviseer als je een probleem of moeilijkheden hebt die je storen in het leven, het is alleen aan jou om contact op te nemen met deze krachtige spreukenmaker die je kan helpen bij het oplossen van je probleem, omdat hij me redt. Dit is zijn whatsapp-nummer + 2347048883838
Gestolen idee! Jumbo heeft het concept van het leuke gezinnetje en Ah is slecht. Miss zou het hip worden als gezin gaat scheiden en de vader ballen krijgt! Moeder de deur uit! En oude manager er weer in.
Wat mij het meeste stoort aan deze reclame dat is de herkenningstune. Waarom kom ik niet thuis met die tune? Ik ben niet muzikaal opgeleid en toch ben ik er uit.
Het gebruik van allemaal witte toetsen vraagt om een oplossing naar de tonica C. De toonladder c groot heeft immers alleen maar witte toetsen in zich. Vandaar dat mijn eerste gevoel ernaar neigde dat deze tune niet ’thuis komt’, niet oplost naar de tonica. Immers, dit deuntje eindigt in de tonica g. Maar in de toonladder van g zit geen f maar een fis (zwarte toets). Die f wordt wel gezongen door de hoge tweede stem. Hetgeen dus m.i. leidt tot discrepantie tussen de tonica en de gezongen noten. En dat wringt. Al maanden.
De wringende gekozen oplossing zou heel simpel geoptimaliseerd kunnen worden door onder de tweestemmige melodie een extra akkoord in te lassen.
Onder (‘Dat is het”) “Lekkere” had éérst een c-bas en c-akkoord gemoeten. Omdat ten tijde van de off-scale 2e stem f nu een c-akkoord gespeeld wordt, kan die f wel.
Daarná had pas onder (‘Dat is het lekkere van’) “Albert” de d-bas en het d-akkoord moeten klinken.
Om op het woord (‘Dat is het lekkere van Albert’) “Heijn” weer thuis te komen op het g-akkoord.
Probeer het maar uit. Het knapt er enorm van op en klinkt veel meer als thuiskomen!
Maar door de kennelijke kwarten-obsessie van de componist blijven de eerste en de tweede stem langdurig (tijdens ‘Dat is het lekkere van Albert’) op een afstand van 1 kwart van elkaar acteren. Om pas helemaal aan het einde harmonisch op te lossen in het ronde g-akkoord waar de twee stemmen toenadering zoeken met een ronde terts.
En denk nou niet dat ik gebukt ga onder een beperkt muzikaal abstractieniveau, want gealtereerd, b9, b13, #11, half verminderd en de hele santemekraam, ze zitten allemaal in mijn vocabulaire hoor. Maar deze tune komt wat mij betreft niet thuis.
Een reclame producer zal beamen dat het effect hiervan, hoe gering ook, zal doorwerken in de verkoopresultaten. En echt niet positief omdat ‘we er nu over praten’
Waar zijn de tijden dat een jong publiek werd aangesproken met de stoere gitaar klanken van weleer?
De slogan (en het riedeltje) “dat is het lekkere van Albert Heijn” werd bij ons in huis al na enkele keren aanhoren vervangen door: “dat is de onzin-praat van Albert Heijn”. Verder nog vragen?
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!